AWF, AWF, AWF – nasza młodość, radość, śmiech
Nasze myśli, czyny, sny, wiedza, przyjaźń, czasem łzy
Warszawski AWF – uczelnia jakiej już nie ma
Warszawski AWF – młodości naszej poemat

Akademia Wychowania Fizycznego w Warszawie, jedyna wtedy uczelnia sportowa o takim statusie naukowym i prestiżu stawiała przed nami wysokie wymagania, w zamian wyposażając nas w solidną wiedzę merytoryczną i praktyczną, związaną z przyszłą naszą pracą zawodową. Opiekę nad naszym rocznikiem sprawowała Ewa Malarecka i Romuald Skiba – zawsze życzliwi, pogodni, kompetentni, służący pomocą w każdej chwili i w każdej sprawie. Dwa obozy letnie w Pięknej Górze i dwa zimowe w Zieleńcu zawsze pozostaną w naszej pamięci. Tam zawiązywały się przyjaźnie, trwające do dzisiaj. Studia to był wspaniały okres naszego życia. Wśród naszych kolegów było wielu znakomitych sportowców, olimpijczyków.

Oglądaliśmy treningi Antka Zajkowskiego ze słynnym japończykiem Hiromi Tomitą. Antek rok po zakończeniu studiów zdobył na Igrzyskach Olimpijskich w Monachium dla Polski pierwszy (srebrny) medal w judo. Bardzo dobrze rozwijała się na studiach kariera sportowa Basi Wysoczańskiej, florecistki, wielokrotnej mistrzyni Polski, późniejszej medalistki mistrzostw świata, i Igrzysk Olimpijskich w Moskwie (brązowy medal).

Po zakończeniu studiów rozjechaliśmy się w swoje strony, podjęliśmy pracę. Spotkaliśmy się po raz pierwszy po 25 latach od ukończenia studiów, ale poznaliśmy się bezbłędnie, potem te spotkania odbywały się już regularnie i przyciągały coraz większą grupę naszych kolegów. Panuje na nich wspaniała, ciepła atmosfera i trzeba przyznać, że jest coś zadziwiającego w fakcie – jak silne są więzy międzyludzkie po ukończeniu tej naszej starej, kochanej AWF.